Yavrumun Hasreti 102
Dertten derde koydu hal bizi böyle
Zalim felek söyletmedi dilimi
Pejmürde eyledi bil bizi böyle
Çekeriz ızdırap bahtımız kara
Fakiriz her zaman düşeriz dara
Yol gurbete düştü uzadı ara
Attı gurbet ele yol bizi böyle
Nidelim Yaradan eyledi naçar
Gurbete düşenler gözyaşı saçar
Kimi deli diye takılır geçer
Daim hakir görür el bizi böyle
Gurbette ekmekler zehire dündü
Neşeli günümüz kahire döndü
Aktı gözyaşımız nehire döndü
Korkarım öldürür sel bizi böyle
Yavrum benim yavrum ey benim canım
Sizleri andıkça sızlıyor tenim
Hayalin gözümde ay oldu günüm
Ayırır her zaman yıl bizi böyle
Sensiz günler geçmez yıl oldu aylar
Fakir kimse daim gurbeti boylar
Her birisi türlü türlü laf söyler
Taşkala eyliyor diz bizi böyle
Der Ferrahi yavrum içten yanarım
Hak İzin verirse geri dönerim
Her gece düşünür sizi anarım
Hak yaratmış dertli kul bizi böyle