Harput Mayası 98
Zavallı gönlümün neşesi kara
Tali'in zulmeti yol vermez yara
Bahtım kara sünbül kara gül kara
Bir gül için bülbül giymiş karalar
Sinem üzre göz göz olmuş yaralar
Bu dert beni iflah etmez paralar
Benim derdim dermanını bilen yok
Sine gerdim siteminin sengine
Söz olur mu zülüflerin rengine
Güzellikte kimse gelmez dengine
Benim nazlım bir danedir bir dane
Taze civan her gördüğen vurulma
Mağrurlanıp güzelligen kurulma
Geçer bir gün bu güzellik yorulma
Bu dünyadır çarkın bozar tez felek
Bir kara kaş bir kara göz senin var
Bir yaramaz deli gönül bende var
Çok zamandır hasretinle yanarım
Demezsin ki derden deva bende var
Aşık sultan ne gezersin bu dağda
Kakülleri tel tel olmuş bu çağda
Ben giderken güller çoğdu bu bağda
Meğer olmuş benden sonra talan yar
Humar gözlüm ya bu şayan düşer mi
Sen burda kal ben dağları aşım yar
Fikrettikçe tutuştuğum günleri
Eksik olmaz didelerden yaşım yar
Muradsızım ben muradım almadım
Bağban olup gonçe gülüm dermedim
Gamdan başka bir safasın görmedim
Senin sevdan bu sinemde dağ olmuş