Edelim Nazm İle Bir Hoş Nasihat 120
Edelim nazm ile bir hoş nasihat
Dinlesin talib-i destan olanlar
Verirse de nazmım cahile sıklet
Kadrin bilir sahip-irfan olanlar
Görmüş yok cihanda cahilden vefa
Vefa umup etme kendine cefa
Olur mu insana zehirden şifa
Fikr etsin gönülden ihvan olanlar
Sultan isen koyma boynunda vebal
Her işin sonunda var elbet zeval
Bir mezaristana git eyle sual
Kimdir o hak ile yeksan olanlar
Niçin garip oldu hükm-ü şariat
Kadının müftünün yediği rüşvet
İçkiden zinadan cahile növet
Vermiyor hafız-ı Kur'an olanlar
Küçük lokma ile dolmaz avurdu
Ne yaman insanı kastı kavurdu
Cihanın külünü göğe savurdu
Geçti sadarete hayvan olanlar
Bizleri bu ateş haşredek yakar
Sanma şimdi sular engine kar
Boşuna zannetme gırtlağa çıkar
Ecelden kalbine ferman olanlar
Alırsın rengini yeşilli morlu
İlletin yok iken olursun çorlu
Kılıç uran düşman olursa zorlu
Kurtulmaz mı süngü kalkan olanlar
Kimsenin kimseye yoktur sayesi
Katıldı sütlere cehlin mayesi
Tilkiye verildi aslan payesi
Tilki gölgesinde aslan olanlar
Herkes belasını azdı da buldu
İnsanda evvelki sadakat n'oldu
Eski sarayları beğenmez oldu
Yere sığmaz oldu sultan olanlar
Çark-ı felek kadim dönüp öğünmez
Dönerse de dahi iyliğe dönmez
Yedi derya suyu dökülse sönmez
Bu zulmün narından suzan olanlar
Seyrani kamiller ta'nın eylesin
Cahiller nutkunun zemmin eylesin
Bundan ala destan yapıp söylesin
Şairlikte merd-i meydan olanlar