Vasiyetim 122
Ağlamayıp benim sesim çalsınlar
Dualar etsinler kendi dilimden
Gökyüzüne kızıl ışık salsınlar
Ankara'da yüklesinler dengimi
Berçenek'te başlatmıştım cengimi
Nevşehir'e taşısınlar rengimi
Hacı Bektaş eşiğine dalsınlar
İnanarak gittim yüce Allah'a
Hüseyin ile düştüm ahile vaha
Yanlış imam elin vurmasın daha
Bir seyyitle namazımı kılsınlar
Üstüme bir ozan Bektaşi yazın
Ama yazıyı derince kazın
Çekem diye şu beş taşın ayazın
Ara sıra kışın beni bulsunlar
İki fidan dikin selviden olsun
Cemler yapılırken yüreğim dolsun
Bir de bostan yapın altında kalsın
Aç yolcular karpuz kelek alsınlar
Yakın kaldı yakın kaldı zamanım
İşte gidiyorum kaşı kemanın
Benim sevgi idi dinim imanım
Sevenlerim beni böyle bilsinler
Can taşıyan canlı mutlaka ölür
Değişir dünyadan başka şey gelir
Benim kim olduğum yavrular bilir
Ehlibeyt dünyası sahip olsunlar
Mahzuni asalet sözüne doydum
İnsanlık adına serimi koydum
Ben Ali'yi sevdim Ali oğluydum
Bütün sevenlerim hoşça kalsınlar