Rumlu Ali'nin Ağıdı 127
Kapımda döğdürme davul
Benim emmim oğlu ölmüş
Kara bıyık kıvır kıvır
Hırsız Şaban kemer aldı
Emmim oğlu sana noldu
Şöyle döndüm baktım idi
Meyit ala kanda kaldı
Başında da ak başlığı
Boynunda da telli puşu
Ya nideyim emmim oğlu
Alayı Allahın işi
Düşman ardından gelince
Yamçı ile yer dizlemiş
Ala kanlı soyarlarken
Gözler kardeşi gözlemiş
Kilisin ilinde gezer
Bastığı yerleri ezer
Böyle gökçek emmim oğlu
Gören hoca muska yazar
Üstüne kaput örtmüşler
Gelen giden bakışıyor
Böyle güzel emmim oğlu
Kaş kirpiğe akışıyor
Sırtında kadife işlik
Alisiz gelmiyor dışlık
Gavur musun gavur Şaban
Altın alayıdın harçlık
Maraştan da çıktım yayan
Dayan dizlerim de dayan
Seni gurbet ele vermem
Uyan emmim oğlu uyan
İstediğim kız olmadı
Küskünüm anam küskünüm
Varsın da bacıma değsin
Çepkenim ile püskülüm
Fırak deli gönül fırak
Şo Urumun yolu ırak
Ağlamaya arlanıyom
Çifte gelin burda gerek