Pun Destanı Sözleri

Bir gün azmeyledik Pun karyesinden
Koştuk arabayı biz de peşinden

Geldik alt yanına yükledik ağaç
Dedik yardımcı ol ey Şah'ı Pevaç

Üç damlı Mehmet Ağa'yla Hüseyin
Selam verip geldi ey dostlar deyin

Biz de hoş beş edip sohbet eyledik
Hürmet gösterüben rağbet eyledik

Mandaları öküzleri koştular
Hepsi birden arkasına düştüler

Dedik şu çeşmeden biraz içelim
Ondan sonra Fırat suyu geçelim

Altı kişi birden ordan savuştuk
Suyu içip arabaya kavuştuk

Anda Punlu İsmail'i çağırdık
Geçit neresidir diye bağırdık

O da bilmeyerek dedi burası
Meğer gayet derin imiş orası

Mehmet Hüseyin Süleyman babam hem çocuk
Yedi kişi idik yeksan tamamcık

Çok bağırdım siz buradan geçmeyin
Başımıza türlü işler açmayın

Hiçbirisi beni dinlemediler
Başa ne gelecek bilemediler

Altı kişi birden bindik üstüne
Sürdük arabayı suyun düştüne

Punlu çıplak idi düştü önüne
Üstünü soyunup verdi elime

Saz da benim elimdeydi o anda
Ne bileyim iş olacak bu anda

Sürüp suyun ortasına gelmiştik
Araba üstünde durup kalmıştık

Su çok derin idi araba yüzdü
Bu korku bizlerin ödünü üzdü

Güneş sıcak idi mandalar daldı
Su da arabanın üstünü aldı

Su vuruben arabayı çevirdi
Hepimizi su içine devirdi

Hemen korku ile elimi attım
Ağaçtaki olan budağı tuttum

Babam arabanın üstünde kaldı
Öbür arkadaşlar hep suya daldı

Ben de tutup öyle asılı kaldım
Boğazıma kadar hep suya daldım

Çocuğun ağzına su doldu hemen
Ağladı boğuluyorum diye ben

Üç Damlı Hüseyin Ağa kavuştu
Çocuğu omzuna alıp savuştu

Araba dönüyor mütemadiyen
Korkudan kalmadı ya Allah diyen

Ol hemen yüzerek Hüseyin Ağa
Çocuğu kavuşup attı kenara

Çünkü onlar yüzme biliyorlardı
Mehmet Ağa da kendini kurtardı

Su mütemadiyen bizi sürüyor
Her gittikçe derin yere vuruyor

Su arabayı altına yetirdi
Tekerlekleri çıkarıp götürdü

Artık bizim kuvvetimiz duruldu
Sazım arabaya çarptı kırıldı

Süleyman durmadan suda dönüyor
Korkusundan benzi kaçıp sönüyor

Mandayı döverler asla gitmiyor
Yürümüyor yuka yere yetmiyor

Birden elim kaydı tebdilim şaştı
Su beni daldırıp başımdan aştı

Birden çırpınarak çıktım yüzüne
Bağırdım babamın baktım yüzüne

Babam anda hemen elini attı
Sıkıca yapışıp kolumdan tuttu

Mehmet Hüseyin çocuk çıkmış karaya
Bakuben dururlar bu manzaraya

Ben de çıktım arabanın başına
Dedim bakın şu Allah'ın işine

Hemen babam anda mandaya vurdu
Manda çekip bizi kenarda durdu

Atlayarak anda kenara çıktık
Artık biz de korku temelin yıktık

Ben düşündüm acaba bu suç kime
Elbisemiz olmuş idi cimcime

Süleyman bağırdı ol Punluya koş
Su tekerlekleri götürdü kavuş

Punlu yüzgek vurup düştü peşine
Allah yardım etti onun işine

Kavuştu tekerlekleri tutarak
Kurtardı anı kenara atarak

Ol Punlu İsmail çıkuben geldi
Dikilip karşımda mahcupça kaldı

Dedi ey Sultanım bak gör halimi
Su götürmüş çorap ile donumu

Dedim müstehaktır senin canına
Girecektin bunca halkın kanına

Hepsine ayrıca eyledim hiddet
Çok fena darıldım bir hayli müddet

Çünkü suçlulardı söylemediler
Onlar beni tenkit eylemediler

Soyunduk elbiseyi serdik çalıya
Niyaz ettik Hak Muhammet Ali'ye

Kuruyan elbiseleri giyerek
Ol Allah'a hamdü sena diyerek

O gündüzün yürüyüp gittik eve
Annem ağlar dizini döve döve

Hemen eve gittik kestik bir kurban
Geçmiş olsun dedi cümle muhibban

Daimi'yim bu destanı okuyun
Okudukça güle güle şakıyın