Nasreddin Hoca Sözleri

Hace-i ukteküşa Nasreddin
Oldı bir çeşme kenarında mekin

Abı safi çü dil-i şurida
Oldı yer yüzüne nur-ı dide

Başı çak kulle-i çarha ermiş
Ayağı ka'rı zemine girmiş

Her tevazusu bu nuh taka imat
Belki elvah-ı zemine evtat

Ab-ı dilcu ile mil-i mamur
Subh-ı sadıkta amud-ı pür-nur

Eylemiş badile bahs-i hiffet
Ki terazulere girmiş kat kat

Kulağın bursa kaçan halkın eli
Ele dokunmaz idi ağzı veli

Dehenin öpse eğer aşık-ı pak
Dilin ağzına verirdi bu bak

Galı su serpeceğin alup ele
Ulaşırdı ele bu işve ile

Atılıp eyler idi tanz-ı fiten
Ok yılanı gibi surahinden

Sıçrardı yüzüne gafil iken
Gah koynuna girerdi yakadan

Dilini tutmadığı çün her bar
Deheni çü bile olmuştu fiçar

Hace kim teşnelebi rahat idi
Tab-ı çerma ile bi-takat idi

Görücek çeşme-i rah üzre heman
Çeşme veş ağzı suyu aktı heman

Deheni yar gibi gördü latif
Lülesin öpmeğe kastetti herif

Çekti çubun ki içe ab-ı revan
Tir-veş üstüne atıldı heman

Etti takrir lisan oynattı
Haceyi hasılı pek ıslattı

Akdı su cübbe ü destarından
Gazaba geldi o dem arından

Çeşmeye etdi itap ile hitap
Hışmile aktı feminden zehrap

Dedi ey haddini bilmez cahil
Beni etmişti sükutun gafil

Bu latife sana oldı temsil
Pertev-i aklı yürü eyle delil

Dilini zaptedegör salim iken
Çeşme veş ta ki başın ola esen