Molla Yusuf'un Ağıdı 104
Edem benim elim kolum
Ayağım yalın giderken
Acep gördü m'ola delim
İy' ettiniz geldinize
Ben öfkemi alıcıyım
Adile'mi büyüttüm de
Gayrı size vericiyim
Daha Alim beş yaşında
Kalemler oynar kaşında
Canım al da Kadir Mevlam
Beni ayırma eşimden
Kıçım yalın başım kabak
Cip ufacık kaldı bebek
Sürmel' eşim gel evine
Odada ötmüyor dibek
Kadan allım Fındık Bacı
Ben de düştüm çığırına
Çift koşturmuş sürmel' eşim
Muhacirin bayırına
Kurban oluyum kaşına
Sarığını sar başına
Beni çobana verirler
Hele feleğin işine
Büyük evim ağıl gibi
Ufak kabım çağıl gibi
Beni burdan kovucular
Benim evim değil gibi
Eğlen kadam alıyım
Buyur kahveni veriyim
Kötü şorun duymadığım
Ben seni nerde buluyum
Harıdı gönlüm harıdı
Bucağında ot kurudu
Karbeyaz'a çıkıncağız
Sürmel' eşim de varıdı
Karlı dağlar karsız dağlar
Garip olan genden ağlar
On yaşına değen bebek
Akkasının atın' bağlar
İrbehem hocana uğra
Tütününü ufak doğra
Odan ıssız kaldı deyi
Yerinme eşim yerinme
Devre ettin tel kayınım
El tezkere alırkene
Koyundan da kurban kestim
Güççük Alim yürürkene
İril'ufaklı tepeler
Kar yağar yağmur sepeler
Heveslikli benim eşim
Bir öper bir de kokular