Kılıç Ali Kubak'ın Ağıdı 116
Gene dumanlandı dağlar
Küçük kız bilmiyor amma
Dedem baba deyi ağlar
Azrail gelmiş dönüyor
Emmiler fazla yanıyor
Kanserden ölecek deyi
Düşmanlar bize gülüyor
Çığırın İsmail gelsin
Yusuf da yanımda dursun
Çocukları getirirler
Bir daha gözlerim görsün
Kapımızın önü söğüt
Verseler de almam öğüt
Sarız öykesinde var mı
Bunun gibi babayiğit
Hastalandım ben yatarım
Beşli martini atarım
Ben bu dertten kurtulursam
Malı mülkü hep satarım
Elin' kolunu çemremiş
Eşin camızını yağlar
Onlar da maşallah demiş
Ankara'da duran beyler
Kanser derler ben bilmezdim
Ankara'dan hiç gelmezdim
Kardeşlerim yoklasaydı
Ben bu dertten hiç ölmezdim
Üç ay hastanede yattım
Hademeler etti zahmet
Ben ekine varamıyom
Ekinimi biçsin Ahmet
Köyde makineden indim
Oturarak eve geldim
Dede'yi yanıma aldım
Evin durumunu sordum
Döşekleri kalın serin
Vallahi ağrıyor yanım
Elin kızına dilim yok
O da gelin başlı gelin
Üç ay hastanede yattım
Hademeler beklemedi
Gözlerim delikte kaldı
Kardeşlerim yoklamadı