Kardelen 142
Bir annenin elinde dona kalmış bebeği
Bir babanın bağlanmış kollarından kemendi
Sarmış bütün evreni senlik benliğin cengi
Yol olmadık kalmamış insanlığın değeri
Oy benim kardelenim
Yasam çözülmez düğüm
Çatısız harabamda
Aynada gülen yüzüm
Bu mevsim yaprağın dalın dökümü
Dalındaki güller bir bir soluyor
Sanmayın ki yaprak sanmayın ki dal bu
Bir ömür bir ömür
Ömür geçiyor
Oy benim kardelenim
Yasam çözülmez düğüm
Çatısız harabamda
Aynada gülen yüzüm