Her Kim Temizlese Taşlı Pirinci 117
Kendi gözü nuru ile bakıyor
Akıl bir ipliğe diziyor inci
Fikir meramınca delip takıyor
Her kuş kendi kanatların sallıyor
Her arı yaptığı çeci ballıyor
Gönül binmiş aşk atını nallıyor
Tırnağına göre nal mıh çakıyor
Lale nergis sende açılır dağlar
Gül sümbüle bülbül başına ağlar
Kimi su çağlamaz kiminde çağlar
Deresine göre sular akıyor
Hem soğuğu vardır hem de sıcağı
Bulunmaz dünyanın ucu bucağı
Fitillendi aşktan bağrım ocağı
İçim beni dışım eli yakıyor
Ne çare Seyrani böyledir kader
Taşlara dökülmüş ektiğin bider
Kemin kemliğinden bana ne keder
İyiler iyliğin başa kakıyor