Evlerinin Önü Meşedir Meşe 117
Meşenin dalları dönmüş güneşe
Nazlı yarim küçüktür dayanmaz dişe
Doğan aylarla doğdum dulundum
Bir pazar gecesi sol yanımdan vuruldum
Çıkabilsem şu yokuşun başına
Ay mı doğmuş gün mü doğmuş tabancamın kaşına
Yeni girmiş on üç on dört yaşına
Aferim şöyle böyle yar olmaz
Elmas yüzük parmağa da dar olmaz