Çoban Ne Güzel Çoban 147
Canını canana versen canan ne güzel canan
Buna devri dünya derler gelenler göçmektedir
Gafil olan buna der ki cihan ne güzel cihan
Gel ağlama ey güzelim her gün gözün yaş olur
Merhametsize dert yanma onun bağrı taş olur
Diyar gurbeti verseler yine bana boş olur
Gönlüm hep bizim eldedir vatan ne güzel vatan
Çobanoğlu çektiğin belki de nefsin belası
Her kuluna yardım eder o Yaradan Mevla'sı
Yine hatırıma düştü bizim ilin yaylası
Koyun kuzu meleşende çoban ne güzel çoban