Ata Belinden Bir Zaman Sözleri

Ata belinden bir zaman
Anasına düştü gönül
Hak'tan bize destur oldu
Hazineye düştü gönül

Onda beni can eyledi
Et ü kemik kan eyledi
Dört on günde değiceğiz
Deprenmiye düştü gönül

Yürür idim orda pinhan
Hak buyruğu vermez aman
Vatanımdan ayırdılar
Bu dünyaya düştü gönül

Beni beşiğe vurdular
Elim ayağım sardılar
Önden acısın verdiler
Tuz içine düştü gönül

Günde iki kez çözerler
Başıma akça dizerler
Ağzıma emcek verirler
Nefs kabzına düştü gönül

Oğlan iken sultan kopar
Kim elin kim yüzün öper
Akıl bana yoldaş oldu
Sultanlığa düştü gönül

Bu çağ ile sakal biter
Görenin gülmesi tutar
Güzeller yanında biter
Sevişmiye düştü gönül

Hayırdan şerri çok sever
İşlemeye becit ever
Nefsinin dileğin kovar
Nefs evine düştü gönül

Kırk beşinde suret döner
Kara sakala ak iner
Bakıp şeybetin görünce
Yoldurmaya düştü gönül

Yola gider başaramaz
Yiğitliğe eli varmaz
Bu nesneleri koyup da
Yuvanmaya düştü gönül

Oğul der bunadı ölmez
Kız der ki yerinden durmaz
Hiç kendi halinden bilmez
Halden hale düştü gönül

Ölünce de şükrederler
Sinden yana iletirler
Allah adın zikrederler
Çok şüküre düştü gönül

Su getirirler yumıya
Kefen sararlar komıya
Ağaç ata bindirirler
Teneşire düştü gönül

Eğer var ise amelin
Geniş olur senin sinin
Eğer yok ise amelin
Oddan şarab içti gönül

Yunus anlayıvar halin
Şuna uğrayacak yolun
Bunda elin erer iken
Hayr işlere düş ey gönül