Kırk Yılımın Destanı Sözleri

Kuru ekmek acı soğan yer iken
Soframda bal yağı gördüm çok şükür
Bir bisiklet alsam binsem der iken
Araba aldım da sürdüm çok şükür

Sarnıçlardan böcülü su içerken
Koyun kuzu yaylalara göçerken
Elimde orakla buğday biçerken
Traktörle ekin derdim çok şükür

Obalarda lokum şeker satardım
Yün alırdım çuvallara katardım
Yırtık donla kuru yerde yatardım
Altıma halılar serdim çok şükür

Yunus'la Mahzuni sardı özümü
Türküye deyişe döndüm yüzümü
Babamdan habersiz aldım sazımı
Ozan oldun tele vurdum çok şükür

Marangoza gittim kesildi elim
Fabrikaya gittim yoruldu kolum
Fakülte bitirdim öğrendim ilim
Okullarda dersler verdim çok şükür

Sevdiğim Karaman Sinci köyünde
İyilik güzellik varmış soyunda
Sene seksen dokuz kasım ayında
Evlendim yuvamı kurdum çok şükür

Saz kursu verince oldu bir işim
Sevindi yaranım sevindi eşim
Yok idi dünyada dikili taşım
Ev yaptım içine girdim çok şükür

Kin tutmadım düşmanımla barıştım
Türlü türlü insanlara karıştım
Allah için iyilikte yarıştım
Mazluma kol kanat gerdim çok şükür

Darıldım kırıldım yare küsmedim
Yalana yanlışa ayak basmadım
Yarınlardan umudumu kesmedim
Gönlümün gamını kırdım çok şükür

Çok diyarlar gördüm çok yerler gezdim
Kiminden usandım kiminden bezdim
Doğruyu savundum doğruyu yazdım
Haklının yanında durdum çok şükür

İnsanı sevmekten kaygı duymadım
Canları üzmedim cana kıymadım
Saygıyı sevgiyi elden koymadım
Dostların hatırın sordum çok şükür

İki kızım iki gözüm oldular
Baba diye kucağıma geldiler
Tabipler derdime derman buldular
Kanayan yaramı Sardım çok şükür

Onguni'yim yazdım işte ben buyum
Karaman ilimdir Taşkale köyüm
Daha ne söyleyim daha ne deyim
Dünyada murada erdim çok şükür